 |
Dijital veri saklamada yeni yöntem.
Kişisel teknoloji ürünleri ve yardımcı yazılımlar bilgisayar ve internetin yaygınlaşmasıyla birleşince her sene yaratılan dijital içerik neredeyse ikiye katlanır hale geldi. Bunun yansımalarından biri de içeriği arşivlemek, yönetmek ve istendiği zaman ulaşılabilir kılma yarışı oldu. Cep telefonlarının bile kamera çözünürlüğü her bir resim karesinin ve video dosyasının megabaytlarca yer tutmasına yol açıyor. İnternet hızının artması ve dosya aktarımının nispeten kolaylaşmasıyla birlikte insanlar artık müzik dosyalarında MP3 gibi ses kaybına sahip formatlar yerine AAC, ATRAC, FLAC gibi kayıpsız formatları tercih ediyor. Bunun bir diğer anlamı da daha büyük dosya boyutları oluyor. Yüksek tanımlı (HD) videolarsa hem kayıt hem de saklama konusunda onlarca DVD’ye denk gelen kapasitelere muhtaç.
Yeni bir USB
Sorunların başında bu verileri depolamak ve diğer cihazlara aktarmak geliyor. Bu konuda hayatımıza girmek için son hazırlıklarını yapan teknoloji USB 3.0 adını taşıyor. Sonundaki rakamdan anlaşıldığı gibi bugün bilgisayarlara bağlanan neredeyse bütün cihazların ortak protokolü haline gelen USB’yi temel alan bu yapı çok daha yüksek hızda daha çok veriyi taşımayı mümkün kılıyor.
2008 yılı sektör raporlarına göre her yıl 2 milyar USB kullanan cihaz satılıyor. Hayatımıza ilk olarak 1996 yılında giren bu bağlantı türü Intel, Compaq, Microsoft, DEC ve IBM gibi geniş katılımlı bir grup tarafından geliştirilmişti. Bu bağlantıyı kullanan aktif cihaz sayısınınsa 6 milyar olduğu tahmin ediliyor.
1996’daki ilk sürüm saniyede 12 megabit veri aktarabiliyordu. Bu da 1,5 megabayta denk geliyor. 2001 yılında duyrulan ve şu an yaygın olarak kullanılan USB 2.0 ise saniyede 480 megabit; başka bir deyişle 60 megabayt taşıyabiliyor.
Önümüzdeki sene hayıtımıza girecek olan USB 3.0 ise çıtayı çok daha öteye taşıyarak saniyede 5 gigabit; yani 640 megabaytı kablonun bir ucundan diğerine taşıyabiliyor. Bu o kadar yüksek bir hız ki, normalde şu an kullanmakta olduğumuz sabit disklerin kapasitesini bile aşıyor. Bugünün SATA diskleri saniyede en fazla 300 megabayt aktarabiliyor. Yeni nesil disk içermeyen SSD sürücülerdeyse bu hız saniyede 40 megabayta kadar düşüyor. Ancak USB 3.0 hem geleceğe uyumluluk, hem de yüksek kapasiteli ses, görüntü ve veri aktarımı için daha uzun yıllar hizmet vereceğe benziyor.
Kablosuz HD
DVD’den sonra gelecek medyayı belirlemek üzere doksanlı yılların ortalarında toplanan teknoloji şirketleri aynen video kaset dönemindeki Beta ve VHS’de yaşandığı gibi iki kampa bölündü. Sony’nin başını çektiği grup Blu-ray’i, bir başka Japon şirket olan Toshiba’nın etrafında toplanan grupsa HD-DVD’yi savunuyordu. 28 Mart 2008’de HD-DVD grubu kendini feshettiğini açıklayarak yüksek tanımlı dönemin temsilcisini Blu-ray olarak kesinleştirdi.
Karşımıza kimi zaman 1080p, kimi zaman Full HD olarak çıkan video formatı teknik olarak ekrana 1920 dikey, 1080 yatay piksel yansıtma anlamına geliyor. Karşılaştırma açısından bugün Türkiye’nin de kullandığı PAL yayın standardı en fazla 720 yatay, 576 dikey piksel destekliyor. HD yayındaki fazla pikseller çok daha keskin bir görüntüyü mümkün kılıyor. Aynı şey ses için de geçerli. Ancak bütün bunların yansıması çok fazla veri anlamına geliyor. Dolayısıyla bir geleneksel bir DVD’nin kapasitesi 9GB iken Blu-ray diskinki 50GB’a çıkıyor. Buradaki yeni sorunsa bu içeriği yansıtmak isteyen televizyon başta olmak üzere bilgisayar ve cep telefonu gibi birçok cihazın son derece pahalı bedellerle satılan HDMI kablolarına muhtaç kalması oluyor.
Sektörün yeni uğraşı bütün bu veriyi kablosuz olarak cihazlar arasında paylaştırabilmek. Ancak bu sanıldığı kadar kolay değil. Zira bu görüntülerin aktarımı için yüksek hızlı ve kesintisiz bir veri akışı sağlanmak zorunda.
2012 yılında hayatımıza girmesi planlanan 802.11ac ve 802.11ad kablosuz iletişim protokolleri bluetooth’un yeni sürümünden bin kat daha hızlı yapısıyla bu derde derman olacak gibi görünüyor.
|
